O uwalnianiu ponadczasowo wartościowych aktywności od zabobonów "nowoczesności"

Warunkiem koniecznym ocalenia wszelkich ponadczasowo wartościowych obszarów ludzkiej aktywności jest ich uwolnienie od wszelkich zabobonów tzw. nowoczesności. Chcąc więc przetrwać, nauka musi zostać uwolniona od scjentyzmu, technologia - od technokratyzmu, gospodarka - od etatyzmu, kultura - od neomarksizmu, życie rodzinne - od freudyzmu, przyrodoznawstwo - od ekologizmu, filozofia - od „postmodernizmu”, duchowość - od newage’yzmu, a religia - od „ekumenizmu”.

Rzecz przy tym w tym, że, tak jak wszystkie te obszary ukazują pełnię swojej wartości we współpracy ze sobą, tak wszystkie powiązane z nimi zabobony muszą być zwalczone jednocześnie, bo w innym razie ludzkość nigdy nie wydobędzie się z gąszczu stręczonych przez nie i wzajemnie uzupełniających się manowców. A jako że im dłużej ludzkość jest zagubiona w tej wielopiętrowej matni, tym mniejszą ma szansę na znalezienie z niej drogi wyjścia, współpraca wszystkich ludzi dobrej woli w zakresie wskazywania owej drogi jest zadaniem wyjątkowo pilnym.